Η ταινία είναι ένας υπαρξιακός ίλιγγος, όπως έχει γράψει ο Ραφαηλίδης, για την παρουσία που σχηματίζει και την απουσία που αποσχηματίζει.
Το χρονικό μιας εφταετίας (από την εφηβεία των ηρώων, μέχρι την ωρίμανσή τους), που τελικά αποδεικνύει πως αυτή η μετάβαση θα είναι πάντα καθοριστική για τις ζωές των ανθρώπων της Δύσης. Μπορεί ο συγκεκριμένος χωροχρόνος της ταινίας να φαντάζει μακρινός, αλλά τι σημασία έχει αυτό;
Όλοι οι έφηβοι του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, έπρεπε, πρέπει και θα πρέπει να διαλέξουν…